یکی از پایه های ورزش، اخلاق، تواضع احترام و رعایت کردن کسوت می باشد که اگر رعایت نشود باید فاتحه ورزش را خواند. هرقهرمانی، پهلوان نیست. اینکه یک قهرمان بتواند پهلوان هم باشد در طول تاریخ ورزش کمتر دیده شده است، اما بودند پهلوانانی که قهرمان هم شدند و این قهرمانی کوچک‌ترین اثری در منش آنها نداشته است. در واقع چهره‌های ورزشی که هرکدام‌شان یک رسانه اجتماعی با ارزش به شمار می روند، می توانند با رعایت اصول اخلاق حرفه ای نقش انکارناپذیری در ترویج اخلاق در جامعه داشته باشند.

سرمربی تیم ملی بارها از بزرگان و پیشگامان تکواندو ایران برای حضور در اردوی تیم ملی دعوت کرده و بسیاری نیز به دعوت وی لبیک گفته و در کنار ملی پوشان حاضر شده اند. اینکه هادی ساعی می‌گوید “عسکری می‌ترسد مرا به تمرین دعوت کند” کم لطفی به سرمربی تیم ملی توسط اسطوره تکواندو است.

در روزی که بسیاری از نوجوانان و جوانان همچنین بزرگان و پیشکسوتان تکواندو برای تماشای رقابت های لیگ برتر در سالن خانه تکواندو حضور داشتند، گوینده سالن با حضور هادی ساعی مدیر فنی باشگاه فرمانیه، خیر مقدم گفته و چندین مرتبه درخواست می کند همراه عسکری سرمربی تیم ملی از جایگاه ویژه رقابت ها را تماشا کند ولی وی امتناع کرده و ترجیح می دهد کنار سایر هم تیمی های خود از روی سکوی تماشاگران رقابت ها را پیگیری کند.

دقایقی بعد سرمربی خوش نام تیم ملی کشورمان که از لحاظ سن و کسوت بزرگتر از ساعی است با رفتن به جایگاه تماشاگران و گفتگو با وی ثابت کرد که بی دلیل لقب مربی با اخلاق تکواندو به عسکری داده نشده است.

اسطوره های ورزشی بایستی در رفتار و گفتار خود بیشتر تامل کرده و حرمت بزرگتر و پیشکسوت خود را بهتر نگه دارند همانگونه که خود انتظار ادب و احترام دارند.

✍ امیرحسین ملکی