به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست

مسعود حجی زواره تکواندوکار سابق تیم ملی که ۶ طلا، ۴ نقره و ۵ برنز رویدادهای جهانی، آسیایی و … را در کارنامه خود ثبت کرده است، از خاطرات تلخ و شیرینش به تکواندو پلاس می‌گوید:

«بدترین خاطره من در تمام دوران ورزشی ام مربوط به مسابقات قهرمانی جهان سال ۲۰۱۳ در کشور مکزیک است که با وجود آمادگی بالا و تمرینات زیاد در بازی فینال با رقیب روسی نتیجه را واگذار کردم و دست خالی به کشور بازگشتم.

فکر میکنم دوران طلایی تکواندو ایران مربوط به سال های ۲۰۱۳ تا قبل از المپیک ۲۰۱۶ است چراکه به هر مسابقه ی بین المللی می‌رفتیم عنوان قهرمانی و مدال های زیادی کسب می‌کردیم. جا دارد ازسرمربی آن روزهای تکواندو بیژن مقانلو و کادر بسیار قوی ایشان یادی کنم که تیم یکدست، همدل و پرافتخاری بودیم و توانستیم سکوهای قهرمانی زیادی به نام ایران ثبت کنیم.

خاطرات شیرین زیادی از کسب مدال هایم در رقابت های آسیایی و جهانی دارم اما طعم و لذت کسب سکوی قهرمانی در مسابقات جهانی ۲۰۱۵ که به میزبانی روسیه برگزار شد برایم شکل دیگری است چراکه در آنجا فرصت جبران تلخ ترین شکستم را پیدا کردم و از آن نهایت استفاده را بردم و حریف روسی که دو سال قبل از آن در مکزیک مرا از کسب مدال بازداشته بود، در کشور خودش نقره داغ کردم و در آنجا کاپ قهرمانی را بالای سر بردیم.»