به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

هادی مستعان تکواندوکار اسبق تیم ملی و نایب قهرمان جهان ۲۰۱۳ که نقره بازی‌های یونیورسیاد، برنز گرندپری، برنز جام جهانی و طلا قهرمانی باشگاه‌های آسیا را در کارنامه خود ثبت کرده است از خاطرات شیرین و تلخ دوران قهرمانی خود به تکواندو پلاس می‌گوید:

«دوران قهرمانی برای هر ورزشکاری پر از خاطره است اما کسب مدال نقره جهانی ۲۰۱۳ بهترین و شیرین‌ترین خاطره من است چراکه توانستم بعد از ۸ سال که بهزاد خداداد در وزن ۵۸- کیلوگرم مدال نقره کسب کرد، این عنوان را تکرار کنم. وزن دوم با توجه به اینکه المپیکی هم هست، وزن سنگینی است و ما هنوز نتوانستیم در این وزن مدال المپیک بگیریم. خدا را شکر توانستم در مسابقات قهرمانی جهان مکزیک این مدال را کسب کنم، هرچند که به دنبال تصاحب مدال طلا بودم و تا ثانیه‌های پایانی نیز جلو بودم اما متاسفانه با بد شانسی این نشان را از دست دادم اما با این حال بهترین و قشنگ‌ترین خاطره ورزشی من است.

اما تلخ‌ترین خاطره من مربوط به تورنمنت فجیره ۲۰۱۵ بود که برای حضور وزن زیادی کم کردم و حین مسابقات ACL زانویم دچار آسیب شد و بعد از آن دیگر نتوانستم به ورزش حرفه‌ای برگردم؛ همان زمان ۷ ماه ورزش را کامل کنار گذاشتم تا بتوانم زانوی خود را جراحی کنم و به این شکل پایان دوران قهرمانی من رقم خورد.

بعد از آن هم با تیم شهرداری ورامین در مسابقات جام باشگاه های آسیا حضور پیدا کردم چراکه فکر نمی‌کردم تورنمنت فجیره پایان دوران قهرمانی من باشد و به دنبال این بودم تا با کسب ۱۰ امتیاز المپیکی این رویداد جایگاه خود را در رنکینگ المپیکی حفظ کنم اما بعد از آن با توجه به اینکه نمی‌توانستم بیشتر از این ادامه بدهم به طور کامل ورزش قهرمانی را کنار گذاشتم.

لحظه به لحظه اردو و برد و باخت در مسابقات همگی خاطره است، من همیشه به خیلی از شاگردان و حتی دوستان خود می‌گویم از این لحظات لذت ببرید چراکه بعد از سپری شدن این سال‌ها تنها عکس‌ها و خاطرات تلخ و شیرین می‌ماند و مثل یک مهر روی پیشانی ما ثبت خواهد شد که روزی برای کشورمان در ورزش افتخار ثبت کردیم.»