به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

فرهاد اصلانی تکواندوکار سابق کشورمان که مدال نقره جام جهانی و نقره و دو برنز رقابت‌های قهرمانی ارتشهای جهان در کارنامه‌اش به چشم می‌خورد از خاطرات تلخ و شیرینش به تکواندو پلاس میگوید:

«شیرین ترین خاطره من و هم‌تیمی‌های آن دوره‌ام اولین قهرمانی ایران در مسابقات جام جهانی سال۲۰۰۰ است که در کشور فرانسه برگزار شد و ایران توانست با کسب ۲ مدال طلا و ۲ نقره بعد از همه دورانی که کره جنوبی بر سکوی اول قرار می‌گرفت او را کنار زده، این عنوان را از او بگیرد و کاپ  قهرمانی را بالای سر ببرد که لذت بخش ترین حسی است که در تمام دوران قهرمانی‌ام تجربه کرده‌ام.

این قهرمانی برای تکواندو کشورمان جهشی بود تا ورزشکاران بدانند با تلاش و پشتکار و برنامه‌ریزی درست می‌توانند به سکوهای قهرمانی دست پیدا کنند و موانع را کنار بزنند، ناگفته نماند سرمربی تیم ملی در آن زمان غلامحسین ذوالقدر، مربیان مرتضی کریمی و رضا مهماندوست بودند.

اتفاق تلخی که در همان سال های ۲۰۰۰ افتاد مربوط به لیگ برتر بود که من در تیم پاس بودم. هفته آخر مسابقات در قم برگزار می‌شد و تیم ما با توجه به امتیازات و سطح آمادگی که داشت قهرمانی‌اش  تقریبا مسجل شده بود، بنابراین تمام ﻣﺳﺌولین نیروی انتظامی و خیلی‌های دیگر را از تهران دعوت کرده بودیم تا برای جشن قهرمانی به قم بیایند.

مرتضی کریمی مربیگری پاس را برعهده داشت و یکی از تیم‌های رقیب از ایشان خواستند تا به کمک ما بتوانند نتیجه را مساوی کنند و به جای سکوی پنجم عنوان سومی را کسب کنند تا در سال های بعدی هم حمایت اسپانسر داشته باشند که استاد قبول نکردند و گفتند ما کلی مهمان داریم و میخواهیم با اقتدار پیروز میدان باشیم.

خلاصه نمیدانم علت چه بود ولی درعین ناباوری از تیمی که بارها با اختلاف امتیاز برده بودیم شکست خوردیم و سوم شدیم. بعد از مسابقه همه هوگوپوشان از خجالت به نوعی در حال فرار بودند و تعدادی حتی برای کسب مدال هم نیامدند و اوضاع خیلی بهم ریخت و برای همه ما بسیار سنگین بود.»