به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی‌های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان‌های واقعی از زندگی قهرمانان که سال ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

علیرضا نصرآزادانی هوگوپوش خوش سابقه تیم ملی تکواندو کشورمان که مدال‌های رنگارنگ زیادی از جمله طلای قهرمانی جهان، جام جهانی و میادین مختلف آسیایی در کارنامه درخشانش به چشم می‌خورد از خاطرات دوران قهرمانی به تکواندو پلاس می‌گوید:

«آرزوی تمام دوران کودکی‌ام حضور در تیم ملی تکواندو بود که سال ۲۰۰۱ و در سن ۱۴ سالگی برای اولین بار این افتخار نصیبم شد و توانستم به اردوی نوجوانان راه پیدا کنم؛ آن زمان حس کردم به تمام آرزوهایم رسیده ام. بعد از آن تلاش‌هایی بوده که برای رده‌های بالاتر کرده‌ام و موفقیت‌هایی که به دست آمده یا نیامده ولی آن خاطره برایم فراموش نشدنی ترین است.

همه لحظات و خاطرات آن دوره برایم درسی بوده است و می‌توانم بگویم خاطره تلخی ندارم شاید شکست‌ها و پیروزی‌ها برای لحظه‌ای خوشحال یا ناراحتم کرده باشند اما همیشه برایم خوشایند هستند چرا که مقدمه موفقیتی بزرگتر بوده‌اند، بنابراین هیچ تلخی در ذهنم به جا نمانده است.

البته شاید اتفاقی که بهتر بود در دوران ورزشی‌ام تجربه کنم ورود به المپیک و کسب مدال این رویداد است چراکه همیشه جای این مدال در کارنامه‌ام خالی است ولی با توجه به اینکه در تمام میادین بزرگ حضور داشته‌ام و درهر کدام از آنها گردن آویز طلا کسب کرده‌ام و روی سکوهای قهرمانی ایستاده ام حسرت و اندوهی از آن دوران برایم به جا نمانده است.»