به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی‌های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال‌ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

بهزاد ایلخانی هوگوپوش اسبق تیم ملی تکواندو که مدال طلای قهرمانی نوجوانان جهان و آسیا، نقره جام جهانی و برنز قهرمانی دانشجویان جهان و… درکارنامه ورزشی‌اش به چشم می‌خورد از خاطرات دوران قهرمانی خود به تکواندو پلاس می‌گوید:

«در مسابقات جام فجر  به میزبانی تهران برگزار شد من تنها ۱۵سال سن داشتم و جوان‌ترین فرد رقابت‌ها بودم؛ فشار و سنگینی مبارزات بسیار زیاد بود و به همین خاطرمربی من کمی می‌ترسید که آسیب ببینم.

از میان ۴۰ نفر بازیکن ایرانی سه نفر توانستند مدال طلا بگیرند؛ هادی ساعی، عباس شیخی و من که به لطف خدا اولین مدال بین المللی خود را کسب کردم؛ تیتر روزنامه آن زمان «هادی بهترین شد و ایلخانی پدیده» بود که هنوز هم آن را نگه داشته‌ام. من ۳ مدال جهانی و چندین مدال آسیایی دارم ولی خاطره آن گردن آویز از همه برایم شیرین‌تر است.

قبل از مبارزه با حریف کره‌ای در این رقابت‌ها، خبرنگاری از من پرسید شما به هرحال تلاش خودت را می‌کنی تا بازی خوبی به نمایش بگذاری؟. درواقع روی پیروزی من حسابی باز نمی‌کردند اما با لطف خدا توانستم به این موفقیت دست پیدا کنم.

با وجود خاطرات تلخ و شیرین است که دوره قهرمانی برای هر ورزشکاری لذت بخش می‌شود. تلخ‌ترین خاطره برای هر ورزشکار این است که بعد از چندین ماه زحمت کشیدن و تلاش و تحمل فشارهای مختلف به مسابقات اعزام نشود که این اتفاق برای من بارها تکرار شده است.

سال ۲۰۱۳  قبل از اعزام به مسابقات جهانی مکزیک رقابت‌های انتخابی برگزار شد؛ جو اردوها به این شکل است که افراد تازه وارد باید چندین سال خاک اردو بخورند و تجربه کسب کنند تا بتوانند در مسابقات حضور پیدا کنند و من به عنوان فردی که ۶ سال در اردو مانده بود و مدال های آسیایی زیادی کسب کرده بود آمادگی خوبی داشتم و در چندین مرحله انتخابی به لحاظ فنی خوب ظاهر شده بودم.

اما سرمربی وقت آن دوره تکواندوکاری که تنها به یک تورنمنت اعزام شده بود را به راحتی جایگزین من برای شرکت در مسابقات مکزیک کرد و نام من از لیست خط خورد. همین موضوع باعث شد چندین سال از تکواندو فاصله بگیرم. قبل از این موضوع هم با وجود پیروزی در انتخابی‌ها جزو افراد اعزامی در مسابقات مختلف نبودم ولی در آن زمان واقعا حق خودم می‌دانستم.»