به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی‌های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان‌های واقعی از زندگی قهرمانان که سال‌ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

مهسا مردانی پومسه‌رو تیم‌ملی‌تکواندو که مدال‌های رنگارنگ جهانی و آسیایی زیادی از جمله نقره و برنز قهرمانی جهان درکارنامه ورزشی‌اش به چشم می‌خورد از خاطرات دوران قهرمانی خود به تکواندو پلاس می‌گوید:

«اولین حضورم در مسابقات آسیایی سال ۲۰۱۰ به میزبانی قزاقستان بود که با کسب گردن آویز طلا عنوان فنی ترین بازیکن را به خود اختصاص دادم و تجربه شیرینی بود.

خاطرات شیرین زیادی دارم یکی دیگر از آنها رقابت‌های قهرمانی آسیا سال ۲۰۱۴ کشور ازبکستان بود که ایران توانست با سرمربیگری استاد نظری و مردانی قهرمان آسیا شود و از کره پیشی بگیرد که این اتفاق دیگر تکرار نشد و برای همه پومسه‌روها افتخار بزرگی بود.  

در کنار لحظات و اتفاقات خوبی که داشته‌ام تلخی اعزام نشدن به مسابقات قهرمانی جهان  که در کشور کلمبیا برگزار شد را فراموش نخواهم کرد چراکه تا آخرین لحظه در اردو تیم‌ملی تمرینات سختی را پشت سرگذاشتیم و دوری از خانواده را تحمل کردیم، همچنین توانسته بودم در مسابقات انتخابی بهترین جایگاه انفرادی را به خود اختصاص دهم ولی بخاطر مشکلات مالی و بنا بر صلاح دید کادر فنی فقط بخش تیمی به آن رقابت‌ها اعزام شد.

در مسابقات المپیک دانشجویان جهان به میزبانی چین با وجود تمرینات کمی که داشتیم وارد این دهکده شدیم که شیرین‌ترین مدالم را توانستم کسب کنم.

این مسابقات تقریبا همزمان با بازی‌های المپیک بود و در کاروان ایران اشخاص بزرگ ورزشی حضور داشتند، وقتی آنها را دیدیم به ما گفتند کار در اینجا بسیار دشوار است چراکه ورزش کشورهای خارجی از دانشگاه‌هایشان نشات می‌گیرد و در این رقابت‌ها حتی رکورد المپیک هم زده شده است.

از کاروان ایران در رشته‌های دیگر کسی مدال نگرفته بود و حالا تکواندوکاران پا به میدان گذاشته بودند، شب قبل از مسابقه در جلسه‌ای که با اعضا داشتیم دکتر طالبی رییس فدراسیون دانشجویان به ما گفتند همین که با حجاب در این آوردگاه بزرگ حضور پیدا کرده‌اید افتخار بزرگی است ولی اگر بتوانید سکو کسب کنید و جایگاه ایران را بالا ببرید همه را خوشحال می‌کنید.

روز مسابقه متوجه فضای متفاوت این میدان با دیگر رقابت‌های آسیایی و جهانی شدیم. پس از دور اول رقابتم در جایگاه پنجم قرار گرفتم؛ امتیاز گیری بسیار دشوار بود چرا که اکثر داورها اروپایی بودند و دید خاصی نسبت به حجاب ما داشتند و ۶ نمره را با ذهنیت خودشان به ما می‌دادند که همین، کار را بسیار دشوار میکرد؛ در نیمه نهایی به رتبه چهارم رسیدم و در فینال توانستم اولین گردن آویز نقره کاروان بانوان را کسب کنم.

 خانم عرب عامری نایب رییس فدراسیون دانشجویان هنگام اهدای مدال من اشک می‌ریختند و بعد از آن من را در آغوش گرفتند.

همچنین فردای آن روز در بخش تیمی با نسترن ملکی و نگار ملامددخانی مدال نقره گرفتیم که این مدال‌ها هنوز تکرار نشده‌اند.»