به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی‌های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال‌ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

حمید سرآبادانی ملی پوش اسبق تکواندو که نقره جام باشگاه‌های آسیا، نقره قهرمانی دانشجویان جهان و برنز المپیاد دانشجویی درکارنامه ورزشی‌اش به چشم می‌خورد از خاطرات دوران ورزشکاری خود به تکواندو پلاس می‌گوید:

«حضورم در مسابقات قهرمانی دانشجویان جهان سال ۲۰۰۶ به میزبانی اسپانیا که تیم ملی ایران برای اولین بار توانست عنوان قهرمانی را به نام خود ثبت کند خاطره لذت بخشی است چراکه توانستم بعد از تمرینات سخت و فشرده در اردو و زیر نظر استاد مهماندوست برای کشورم کسب سکو کنم. مهدی بی‌باک، هادی افشار، بهزاد خداداد، علیرضا نصرآزادانی، محمد باقری معتمد از قهرمانان به نام ایران نیز هم تیمی‌های من در آن دوره بودند.

روز پایانی مسابقات من و علیرضا نصرآزادانی باید با حریفانی از کره‌جنوبی به رقابت می‌پرداختیم. هوگوپوش کره‌ای که در برابر علی قرار گرفت سطح بالایی داشت و فکر می‌کردیم پیروز میدان خواهد بود البته در زمان ما ناداوری هم بیشتر اتفاق می‌افتاد چرا که سیستم الکترونیکی امروزی وجود نداشت، بعد از یک مبارزه زیبا و برابر، در راند طلایی نتیجه به نفع علیرضا نصرآزادانی تمام شد.

بعد از آن من با حریفم به شیاپ‌چانگ رفتم در حالی که به مراتب ضعیف‌تر بود؛ با وجود ضربات پی در پی که به او اصابت می‌کرد ولی هیچ امتیازی به من نمی‌دادند و می‌توان گفت با ناداوری یک مبارزه‌ای که با نتیجه برابر ادامه پیدا می‌کرد و با اعتراضات مربی من همراه بود در نهایت به نفع کره پایان گرفت و مدال طلا را از دستان من درآوردند که برایم بسیار ناراحت کننده است.

خاطره تلخ دیگر من مربوط به مسابقات آسیا و اقیانوسیه به میزبانی کره‌جنوبی است؛ سطح آمادگی‌ام برای حضور در این رقابت‌ها به قدری بالا بود که مربیانم اعتقاد داشتند حتما مدال کسب خواهم کرد و بعد از کنار زدن دو رقیبم وقتی در برابر حریف کره‌ای قرار گرفتم با امتیاز بسیار نزدیک نتیجه را واگذار کردم و می‌شود گفت نوعی بدشانسی در مواجهه با تکواندوکاران کره‌جنوبی داشتم.

در تورنمنت‌های زیادی حضور پیدا کردم و سه قهرمانی و یک مدال برنز در جام فجر دارم البته نتایجی که کسب می‌کردم می‌توانست بهتر هم باشد اما بیشتر وقتم را صرف تحصیل کردم و از کارنامه ورزشی‌ام راضی هستم.

بدشانسی دیگر من هم وزنی با قهرمان بزرگی همچون هادی ساعی بود؛ تکواندو در حال حاضر تغییر زیادی کرده است و مثل قبل نیست که یک تیم را به همه تورنمنت‌ها اعزام می‌کردند، مثلا برای اعزام به رقابت‌های آسیایی و جهانی که نزدیک به هم برگزار می‌شد قرار بود دو تیم اعزام شود که هادی ساعی در رقابت جهانی و من در آسیایی حضور پیدا کردیم.»