به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی‌های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال‌ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

پروین کشاورزملی پوش اسبق و مربی توانمند تکواندو از خاطرات دوران قهرمانی خود به تکواندو پلاس می‌گوید:

«بیشترین خاطرات ورزشکاری‌ام مربوط به ۸ سالی است که از رده سنی نوجوانان تا بزرگسالی در تیم ملی حضور داشتم و به تورنمنت‌های مختلف اعزام شدم.

اولین حضورم در مسابقات جهانی نوجوانان به میزبانی ویتنام بود که بدون کسب عنوان به کشور بازگشتم؛ پس از آن در اردوی مسابقات آسیایی اردن با توجه به تلاش و تمریناتی که انجام می‌دادم تا لحظه آخر  جزء نفرات اعزامی بودم اما تعداد نفرات را کاهش دادند و من حذف شدم.

همیشه بازیکن بدشانسی بوده‌ام چراکه یا در حال وزن کم کردن بودم یا سخت ترین قرعه به نام من رقم می‌خورد؛ در مسابقات جهانی ترکیه در وزن اول مبارزه کردم که در اولین دیدار با حریفی از کشور چین رو به‌رو شدم و با اختلاف امتیاز اندک نتیجه را واگذار کردم.

یکی از خاطرات تلخ من مربوط به اردوی مسابقات آزاد هلند است که با وجود مدت زمان زیادی که در اردو بودم و تحمل فشار و سختی تمرینات، سه هفته مانده به اعزام در ناحیه زانو دچار کشیدگی شدید شدم و به اجباراردو را ترک کردم.

در تورنمنت‌های بین المللی مختلف همچون اردن، جام فجر و … مدال‌های بسیاری کسب کردم؛ همچنین چهار عنوان قهرمانی در مسابقات دانشجویان کشور و گردن آویزهای رنگارنگی در مسابقات جوانان و نوجوانان کشور به نام خود به ثبت رسانده‌ام.

الگوی اخلاقی و تمرینی من سارا خوش جمال فکری بود که درس‌های زیادی از او آموختم و دینا پوریونس و پریسا قربانی از صمیمی ترین دوستانم هستند که هنوز هم با آنها در ارتباط هستم.

خاطره جالبی از اعزام به مسابقات بین المللی اردن دارم؛ در مسیر رفت چمدان من گم شد و تنها یک کوله پشتی برایم ماند که وسایل ضروری و دم دستی داخل آن بود؛ البته فدراسیون در تهیه وسایل به من کمک کرد و بعد از دو ماه چمدانم در پرواز امارات پیدا شد.

در حال حاضر مربی هستم و نتایج خوبی کسب کرده‌ام، با نام تیم محمدیه در رده نونهالان دو سال روی سکوی نایب قهرمانی ایستادیم. در رده نوجوانان عنوان سومی کسب کردیم و با نام تیم نیرو محرکه در رده نوجوانان عنوان نایب قهرمانی را بدست آوردیم؛ همچنین چندین دوره بهترین مربی کشور شناخته شدم و شاگردان قهرمانی همچون نگار پورجمالی و آیدا برزگری داشته‌ام.

از دوره ورزشکاری‌ام حسرت مدال جهانی برایم باقی مانده است و امیدوارم با تربیت بازیکنان حرفه‌ای آنها بتوانند من را به آرزویم برسانند.»