به گزارش پایگاه خبری تکواندو پلاس، یکی از ویژگی‌های دوران قهرمانی خاطرات تلخ و شیرین است که هر ورزشکار با آن دست و پنجه نرم می‌کند. روایت داستان های واقعی از زندگی قهرمانان که سال‌ها در صندوقچه اسرار آنها مانده و به فراموشی سپرده شده شنیدنش خالی از لطف نیست.

هادی کاشانی ملی پوش اسبق تکواندو کشورمان و دارنده مدال برنز قهرمانی ارتش‌های جهان از خاطرات دوران قهرمانی خود به تکواندو پلاس می‌گوید:

«دوره ورزشکاری حرفه‌ای من مربوط به دهه هفتاد است که در وزن اول مبارزه می‌کردم؛ همچنین حضورم در باشگاه فتح سپاه که جزو برترین‌های لیگ و قطب تکواندو بود از خاطرات لذت بخش من است چرا که توانستم در کنار قهرمانان این تیم رشد کنم و در واقع سکوی پرتاب من آنجا بود. من در باشگاه فتح در وزن دوم مبارزه می کردم که هم تیمی های من گفتند اگر کاشانی در وزن یک باشد می تواند قهرمان دنیا باشد و استاد فتحی دستور دادند که در وزن یک مسابقه بدهم و اطاعت کردم.

تنها حضور بین المللی من، مسابقات قهرمانی ارتش‌های جهان سال ۱۹۹۶ به میزبانی کشور کرواسی  بود. مکالمه‌ در خصوص مبارزه در وزن یک که در زمان لیگ و بیشتر شبیه به شوخی بود تبدیل به یک مساله جدی شد و من در رقابت های قهرمانی ارتش های جهان ۶ کیلوگرم وزن خود را کاهش دادم. برای خودم این مساله واقعا جای تعجب داشت چراکه کار سختی بود و به شدت از این موضوع اذیت شدم؛ در نهایت با تمام این اتفاقات توانستم گردن آویز برنز کسب کنم و بر سکوی سوم بایستم.

در آن اعزام فشار زیادی را تحمل کردم و به شدت اذیت شدم که منجر شد تا به طور کل از تکواندو دل‌زده شوم و در سن ۲۳ سالگی ورزش حرفه‌ای را کنار بگذارم.

مسابقه مهم دیگری که در آن حضور داشتم رقابت‌های انتخابی تیم ملی با عنوان قهرمان قهرمانان بود که سال ۱۳۷۵ در کرج برگزار شد و توانستم در وزن یک مدال طلا کسب کنم که این خاطره برایم لذت بخش است.

همیشه در مسابقاتی که حضور داشتم به ویژه زمانی که در تیم فتح سپاه بودم مبارزاتم را با پیروزی به پایان می‌رساندم، فکر می‌کنم فقط یک باخت در خوزستان داشتم که آنجا هم وزن کم کرده بودم و بدنم ضعیف شده بود.

هم اکنون در بخش استعداد یابی فدراسیون هستم و بیش از صد نفر دختر  و پسر با استعداد داریم که بعد از بین رفتن کرونا بدون شک از آن حمایت خواهد شد.»